Ben buraya tarih yazmaya değil, Fenerbahçe’nin unuttuğu tarihi hatırlatmaya geldim

Kadıköy, bu ülkenin en gürültülü sessizliğidir. Tribünler doludur ama bazen bir bakış, bir suskunluk, bir hayal kırıklığı her şeyin önüne geçer. Göztepe maçında yaşanan tam da buydu. Sahada 11 oyuncu vardı ama ruh eksikti. Mourinho’nun devre bitmeden soyunma odasına gitmesi, sadece bir teknik karar değil, bir duygusal konuştu.

Ama şimdi çarşamba geliyor. Benfica geliyor. Ve belki de asıl geliş, şimdi başlıyor.

Mourinho, Fenerbahçe’ye geldiğinde herkesin aklında bir soru vardı: “Bu adam buraya ne için geldi?” Kupa mı, prestij mi, son durak mı? Ama belki de cevap daha derin: Hatırlatmak için.

Hatırlatmak…

Kadıköy’ün bir zamanlar Avrupa devlerini nasıl boğduğunu.

Tribünlerin sadece tezahürat değil, bir manifesto olduğunu.

Fenerbahçe’nin sadece bir futbol takımı değil, bir direniş biçimi olduğunu.

Bu takım, bir zamanlar Alex’in ayağında şiir yazdı. Lefter’in kalbinde vatan oldu. Aykut’un suskunluğunda gurur taşıdı. Şimdi Mourinho’nun sesinde yeniden yankılanmalı.

Benfica maçı, bir teknik sınav değil. Bu, bir hafıza testi.

Fenerbahçe, kendi kimliğini hatırlayacak mı?

Mourinho, bu kimliğe ortak olacak mı?

Kadıköy, yeniden ayağa kalkacak mı?

Ve belki de maç sonunda, Mourinho dönüp tribünlere bakacak.

Gözleriyle konuşacak.

Ve sadece bir cümle söyleyecek:

“Ben buraya tarih yazmaya değil, Fenerbahçe’nin unuttuğu tarihi hatırlatmaya geldim.”

İşte o an…

Fenerbahçe yeniden başlar.

Ve bu kez, sadece bir sezon değil, bir hikâye yazılır. Fenerbahçe'nin tarihinde o kadar büyük hikayeler var ki, bir yenisini daha yazmak senin ve futbolcuların elinde. Tüm ülke ve Fenerbahçeliler bu maçın sonucunu ve Şampiyonlar Ligi biletini almayı çok arzu ediyor. Hem ekonomik olarak hem de prestij olarak bu maç Fenerbahçe için tarihsel anlam kazanmış durumda. Sör daha önce bunları başarmış bir hoca olarak bu taraftar ve camia çok şey mi istiyor! Tabi ki haklı isteği bu. Hadi o zaman CV'deki hocalığı göster bu ülkeye ve taraftara.