Tour of Türkiye, 3 bin kişilik ve 190 milyonluk bir dev

Akdeniz ile Ege kıyılarında, dağlarında, köylerinde, kasabalarında ve nihayet şehir merkezlerinde yedi gün süren yolun sonuna geldik. Tour of Türkiye, bugün İstanbul’da final yapıyor. İstanbul bir nevi turun parti etabı. Genel klasmanda değil ama diğer kategorilerde birinciler değişebilir. Selçuk-İzmir etabı, Efes Antik Kenti’ndeki start ile benim için değerliydi. 

Sporcular imza töreni yaparken kısıtlı zamanda Efes uygarlığına kısa bir gezintiye çıkıyorum. “2300 yıl önce” kurulmuş kentin sokakları, başlarında rehberleriyle yüzlerce turistle dolu. Kentin harabeleri dahi ihtişamını anlatmaya yetiyor. Bin yıllar öncesinde taşlara verilmiş estetiği, biz bugün ancak taklit edebiliyoruz. 2300 yıl önce değil de 2300 yıl sonrası sanki. Aşılamamış bir uygarlık çıtası. “Biz ilerledik mi sahi” diye sorduran bir Efes.

“Keşke gelip burada saatlerce otursam” diyorum. Öylesine, oturup taşların sırrına yorsam kafamı. Ziyaretçilerin kalabalığına rağmen insanı saran bir dinginlik var. Üzerimdeki “acele”yi bana hatırlatan bir yavaşlık hissi. İşti bunun kaynağının her bir yapıya konulan taşlardaki işçiliğin sabrı olduğunu düşünüyorum. Peşinden gittiğimiz bisikletçiler de hızdan çok sabrın mücadelesini veriyorlar. 

8 etaplı Tour of Türkiye’nin saat gibi işlemesi için arkada arı gibi çalışan devasa bir ekip var. Bariyer kurandan, pankart asana, tırlardan podyumları kuranlardan yeme içmesine, medya mensuplarından mihmandarlara kadar, bine yakın gönüllü ve profesyonel kişi çalışıyor. Bu hesaba güvenlik için yollarda görev alan polis ve jandarma personeli dahil değil. Onlarla birlikte turda yaklaşık 3 bin kişiye ulaşılıyor. 

Her gün bir yerde start noktası kuruluyor ve sökülüyor. Ve aynı şekilde bir finish noktası. Turun tüm işleri kalem kalem en ufak detayına kadar listeleniyor ve uygulama aşamasında bu listeden teyit ediliyor. Ve yine her gün hakemler, organizatörler ve diğer birimler toplantılar yaparak önce günü değerlendiriyor sonra yeni günün planlamasını gözden geçiriyor. Start ve finish alanlarının takımlar ve diğer katılımcılar için işlevsel şekilde düzenlenmesi, yarışın zamanında başlayıp bitirilmesi de yine iyi bir planlama gerektiriyor.  

58. Tour of Türkiye; namı diğer Cumhurbaşkanlığı Bisiklet Turu, devasa bir organizasyon. Çok iyi mobilize olunması lazım. Elbet bu da maddi açıdan da büyük bir operasyon. Turun toplam maliyeti yaklaşık 190 milyon lira. Geçen sene 50 milyon liraydı. Maliyetin katlanmasında kur farkı başrolde. Turun daha detaylı ekonomik portresini yarın yapacağım.

Ve güzel İzmir… Geride kalan yedi etap içerisinde bitiş noktasında en büyük kalabalık İzmir Karşıyaka’da toplanıyor. Karşıyaka’nın bir şansı da var. Vapur iskelesinin yanındaki finish noktası seyircilere finalde bisikletçileri iki kez görme olanağı sunuyor. Çünkü bisikletçiler iskele meydanında önce Mavişehir istikametine gidiyor. İleriden dönüş alıp tekrar iskelenin oradaki bitiş noktasını geçiyor. Final etabının kıyı boyu olması apartmanlardan da çok sayıda kişinin izlemesini sağlıyor. Hani çift kaşarlı tost mutluluğu gibi!

Selçuk-İzmir etabı adeta bir tırmanış finaline sahne oluyor. Yani iki veya birden çok sporcunun sprint atağına sahne olmuyor. Kovboy filmlerinin unutulmaz aktörü John Wayne’den ilhamla ismi konulmuşa benzeyen Jay Vine, en yakın rakibine metrelerce fark atarak kazanıyor. Daha da farklı olabilirdi ama o da son dönüşte rakiplerin ataklarına aynı şekilde karşılık veremiyor. 

Tour of Türkiye, İstanbul-İstanbul etabıyla bugün sona eriyor. Avrupa-Asya kıtalarında pedallar çevrilecek. Asma köprülerden, denizaltı tünellerinden geçilecek. Beykoz’dan viraj alınacak, tarihi yarımadadaki Ayasofya’da nokta konulacak. 

Evet, bugün birçok yol kapalı olacak. Bundan dolayı çok insan da isyan edecek. Özellikle tüm bilgilendirmelere rağmen turdan bihaber trafiğe çıkanlar. “Şehrimize bisiklet gelmiş” diye, sevineceğimiz günler temennisiyle…