"Volkan Demirel'i görünce elim ayağım titredi"

Belçika kulübü Westerlo'nun Fenerbahçe'den kiraladığı genç kaleci Berke Özer, TRT Spor'da yayınlanan Sporcu Vizesi'ne konuştu.

İngilizce bildiği için dil problemi yaşamadığını ancak fırsat buldukça Fransızca da öğrenmeye çalıştığını belirten Berke Özer'in açıklamaları şu şekilde:

Şu anda inanılmaz mutluyum; futbol performansım hayat....Çok rahat gerçekten, antrenman bitiyor yemeğini yiyorsun evine gidiyorsun. Ne bir stres ne bir baskı yok. Burada bir gelenek var kamp yapmıyorlar. Ben de ilk geldiğimde çok şaşırmıştım; Maçlardan önce bizde kamp olur Fenerbahçe'de oynadığım zamanda Türkiye'de oynadım diğer maçlarda da burada öyle bir şey yok. Daha çok futbolcuları rahat bırakmaya yönelik. Zaten her hafta maç oynuyoruz psikolojik olarak kendimizi toparlamak için tesiste de kalmıyoruz daha rahat olsun diye burada evde konsantre oluyorsun. Sadece maç günü maçı düşünüyorsun aslında bir yandan da yeterli oluyor baktığınız zaman. Zaten Recep'le birlikteyiz burada, sürekli boş vakitlerimizi birlikte geçiyoruz aynı zamanda ekstra çalışmada yapıyoruz birlikte. O benim için de iyi bir avantaj. Burada tabii sürekli futbol futbol şeklinde değil de insanların özel hayatına da önem gösteriyorlar saygı gösteriyorlar. Burada olmak da bir şans sonuçta.

"BEN KALECİLİĞE VOLKAN ABİ YÜZÜNDEN BAŞLADIM"

Erken yaşta Fenerbahçe'ye gittim. Bir sene içerisinde çok önemli tecrübeler edindim. Çok zor bir sene geçirdim. Ben kaleciliğe Volkan ağabey yüzünden başladım. Onu televizyonda izleye izleye. Babam hiç kaleci falan olmam istemiyordu. Ben küçükken babam da eski kaleciydi inanılmaz zorluklarından bahsederdi. Bir hatanda yaptığın iyi şeylerin unutulacağını hep söylüyordu. Ama ben televizyondan izleye izleye Volkan Ağabeyi kendime idol olarak belirledim ve o günden sonra ben dedim ki kaleci olmak istiyorum. Öyle de başladım ama tek üzüldüğüm sadece bir sene çalışabildik. Ama o bir sene de yetti de arttı bile. Şu kadarını söyleyeyim belki de bir insan hayatta en çok istediği şey başına geldi. Küçükken hep görüp fotoğraf çekilmek isterdim, elim ayağım titredi görüp fotoğraf çekebilmek için ama bir sene birlikte çalıştık, birlikte vakit geçirdik.

"VOLKAN DEMİREL'İN YANINDA ELİM AYAĞIM TİTREDİ"

Hatta ilk Fenerbahçe'ye geldiğimde daha çömezdim. Kimseyi tanımıyoruz, etmiyoruz. Volkan ağabey de zaten dediğim gibi idolüm. Öyle uzaktan çekinerek bakıyorum yemek yerken falan...İstiyorum ama bir türlü konuşup sohbet edemiyorum. Bir gün Fenerbahçe televizyonundan gelmişlerdi röportaj için. İşte Volkan ağabey ile birlikte 'yeni Volkan' gibi o tarzda bir haber çekiyorlardı. Elim ayağım titriyordu. İki kelimeyi bir araya getiremiyorum. En son bana döndü "Oğlum rahat ol. Ben şeker gibi adamım" dedi. Ne zaman bundan sonra bir şey olsa hep dönüp bana bakıp "Bak gördün mü, beni böyle zannediyorlar ama ben şeker gibi adamım" derdi. Hakikaten de öyle sessiz sakin ve şeker gibi bir insan.